Henüz üç aylıkken annesi akıl hastası olduğu, babası da başka kadınla evlendiği için, ablası ve abisiyle birlikte yetiştirme yurduna verilen Sevda Akyüz, babasıyla 9 yaşında annesiyle 24 yaşında tanıştı. Ancak Akyüz, tüm bu olumsuzluklara rağmen devlet sayesinde okuyup sosyolog olduktan sonra tüm yaşadığı acılara iki kitapta kaleme aldı. Çukurova 15. Kitap Fuarında yüzlerce yazar kitapseverlerle buluştu. Bunlardan biri de 42 yaşında ve 2 çocuk annesi olan Sosyolog Yazar Sevda Akyüz. Ancak Akyüz’ü diğerlerinden ayıran hem kendi hikayesi hem de yazdığı “Devletin Kızı Lülü” ve Hangisi Senin Hikayen” isimli kitaplarındaki gerçek insan öyküleri. Akyüz, daha 2.5 aylıkken annesi akıl hastası olduğu, babası da başka bir kadınla evlendiği için 2.5 yaşındaki ablası ve 6 yaşındaki abisiyle birlikte Yozgat Yetiştirme Yurduna verildi. Akyüz burada 18 yıl boyunca kalırken babasını ilk kez 9 yaşında annesini ise 24 yaşında gördü. Akyüz, devletin sayesinde okuyup sosyolog oldu. Bununla da kalmayan Akyüz, yurtta kalan çocukların gerçek hikayelerini iki kitapla kaleme aldı. Akyüz, yazdığı kitaplar ve hayat hikayesini anlatırken, “Babam başka bir evlilik yapıyor ve annem akıl hastası olduğu için ebeveynleri sahip çıkıyor, biz 3 kardeşte ortada kalıyoruz. Daha sonra bize devlet destek çıktı. İlk kitabımın adı ‘Devletin Kızı Lülü’ yani ben aidiyet duygusu olarak devletin kızı olarak gördüğüm için ve devlette yetişmiş bir insan olarak ayrıca oranın ahlakını almış biri olarak topluma nasıl faydalı olur biraz onu göstermeye çalışıyorum. İnsanların bizim hakkımızda, kimsesizlik hakkında ve çocuklarla iletişim hakkında çokta zannedildiği kadar bilgilerinin olmadığını, olanı da doğru gösteremediklerini görünce yaşayan biri olarak kendim anlatmak istedim” dedi. Akyüz annesinden bahsederken sesi titreyerek şöyle devam etti: “Annem akıl hastasıydı ve 9 yıl önce vefat etti. Aslına bakarsanız çıkış noktam birazda annem. Toplumda biz yaralı insanları barındırmıyoruz. Onların yaşamasına çok imkan sağlamıyoruz. Biraz akıl hastası kadının bile yaşadığı kötü hayatı insanlara kime ne yaşattığını göstermeye çalışıyorum. Biz yapıp unuttuğumuz şeyleri başkasının hayatını nasıl mahvedebiliyor biraz onu anlatıyorum. Ben 18 yıl boyunca devlet korumasında kaldım ilk kez 9 yaşında babamı 24 yaşımda ise annemi gördüm. Annemle ilgili duygum onunla barışmamı sağladı çünkü kendine bile yetemeyen ve benden daha çok korunmaya muhtaç olduğunu fark ettiğimde yumuşadım. Akıl hastası bir kadına anne diyemiyor olmaktan kendimi suçlu hissettim ve kabullendim. Babamla ilk karşılaşmamda onun yeni bir ailesi vardı ve biz o aileye misafir gidiyorduk. O yüzden de kendimi çok fazla ait hissedemedim. Kendimi en çok ait hissettiğim yer, devletin bana sağladığı imkanlardı ve orayı yuvam olarak gördüm.” Akyüz, fuarda imza günü düzenleyip daha sonrada Adana Çocuk Evleri Sitesinde de “Motivasyon ve Başarı” konulu söyleşi yaptı.