Başlığı okuyunca aklınızda oluşan kalabalığı görür gibiyim. Hayali bile insanı boğarken bir de otobüse binen insanların haleti ruhiyesini düşünün!
Zaman her şeyin ilacıdır belki ama “14 NUMARA” ya kuvvetli bir antibiyotik lazım, şaka bir yana bu konuyu bana yazdıran şey nedir, ne demektir 14 numara sakinleri...
14 numara “ANADOLU’DA BİR DÜNYA ÜNİVERSİTESİ” olan Erzincan Üniversitemizin yegane toplu ulaşım aracıdır. Kalabalık ama içtendir 14 numaranın yolcuları, hepsi başka başka memleketlerden gelmiş: meslek edinmek, ayakları üzerinde durabilmek, Anadolu tabiriyle “Ekmek Parası” için.
Sabah sıcacık yataklarını bırakıp okula gitmek zordur, birde bunun üstüne kalabalık ve bunaltıcı otobüs yolculuğu eklenirse dayanılmaz oluyor biz öğrenciler için.
Yolda yürüyen birine, bir amcaya, bir teyzeye sorsak 14 numara deyince ne geliyor aklınıza? Ooo yavrum o otobüs ne öyle balık istifi gibi! Camlara yapışanları görmüyor değiliz, Peki sorarım sizler neden buna sadece öğrenciler itirazda bulunur. Her gün yarım saatlik mesafeyi ayakta giden yolculara yapılan muamelede pek iç açıcı değil. Şoförün oturduğu yerden kalkıp
“Arkadaşlar arka tarafa doğru ilerleyelim” demesi insanın tahammül sınırını zorlayan şeylerdendir. Hayır sanki otobüs arkaya doğru ilerledikçe genişleyen ve uzayan, kapasitesi artan bir hal alacakmış gibi diretilmesi, erkeklerin kızlara yapışık ve istenmeyen bir şekilde yolculuk yapmasına göz yumulması ne bu işin yöneticilerine ne de Erzincanlılara yakışan bir davranış değildir.
Benim yazdıklarımı dikkate almayabilirsiniz fakat şundan emin olunuz ki 14 numara sakinleri bir gün sakinliklerini bozup, haksızlığa taviz vermeyeceklerdir.
Kalabalıkta bile fark edilebilecek izlenimleri sizinle paylaşacak olursam: Bir fakültede doçent, yardımcı doçent olan tecrübe sahibi bir öğretmen 14 numaraya biniyor, yer yok, yer veren de yok! Yılların tecrübesi o öğretmen şoförün yanındaki boşluğa gazete serip oturuyorsa yine bir yerlerde yanlışlık yapıldığı apaçık ortadadır.
Sınavı kötü geçen bir öğrencinin psikolojiside belli olur o kalabalığın içinde. Öğrenci evine giden arkadaşların tek sevincidir bir kafede fast food yiyecekler ve otobüste arkadaşlarını kalabalığa rağmen güldürebilen yetenekli insanların bulunuyor olması sakinlerin tek tesellisidir.
Koltuğu kapmış, oturmuş olabilmenin vermiş olduğu galibiyet duygusu, daha sonra bu mahşeri kalabalıktan nasıl ineceğim duygusuna dönüşür.
Otobüsten indiğinde “Oh be temiz hava”diyenleri şoförde duyarda, duymazlıktan gelir aslında. Şoförün yanı başında dikilenlerde ayrı bir hava vardır:kimi muavinlik yapar, kimi de yandan araç geliyor mu onu kontrol eder.
Kalabalık olduğu için yürekleri birdir 14 Numara Sakinlerinin, önüne geçilemez hayallerinin, hele durun inecek var! Düğmeye bası verin...